21 lutego w naszej szkole uczniowie klas IV-VIII wzięli udział w obchodach Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego. Data ta odsyła do tragicznych wydarzeń, które miały miejsce w Dhace w Bangladeszu.
Podczas pokojowej demonstracji właśnie 21 lutego 1952 roku zginęło pięciu studentów domagających się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego. Data ta ma nie tylko upamiętniać przywołane wydarzenia, ale także przypominać o różnorodności językowej, o tym, iż język to najpotężniejsze narzędzie ochrony i rozwoju wspólnego dziedzictwa kulturowego ludzkości.
Obchody święta zwracają uwagę na potrzebę troski o język ojczysty, jego promocję i ochronę. Troska o język ojczysty to również dbałość o historię, tożsamość, to nieustanne tworzenie i interpretowanie słów, za pomocą których opisujemy świat.
Właśnie te cele przyświecały tegorocznym obchodom. Uczniowie wszystkich klas starszych napisali na lekcji języka polskiego dyktando ortograficzne. Nie było łatwo, gdyż pełne ono było zawiłości i pułapek, których w polskiej ortografii nie brakuje.
Drugim trudnym zadaniem tego dnia było przeanalizowanie informacji o słowach i powiedzeniach, które często stosujemy , ale jak się okazało, nie znamy ich etymologii, odmiany, znaczenia, nie zawsze zapisujemy je poprawnie.
Bo kto wie, że maciek to kot, a maciorą nazywano kiedyś matkę karmiącą dziecko piersią? Że jest w języku polskim rzeczownik, który nie ma mianownika?- Dżdżu. A kiełbie w powiedzeniu „mieć kiełbie we łbie” to ryby? Kto wie, że słowa belfer, chałka i ksywa, pochodzą z języka jidysz?
Uczniowie okazali się skrupulatnymi „detektywami” i sprawnie poradzili sobie z zagadkami dotyczącymi zawiłości języka polskiego. Najlepsi otrzymali nagrody, ci, którym się nie udało wygrać nagrody- zdobyli wiedzę.
Zmotywowanych do rywalizacji w konkursie wiedzy o naszym pięknym języku polskim zapraszam do zabawy w przyszłym roku. Treningi można zacząć już dziś 
Nauczycielka języka polskiego-Agnieszka Lawrenc